Waarom moet ik nu toch vluchten

Het Verhaal

 

HOE IK ER TOE KWAM OM DEZE MUSICAL TE SCHRIJVEN

Als ik naar mijn moeder fiets vanuit Odoorn naar Emmen ga ik meestal door het Valtherbos en dan kom je langs een bordje "Onderduikershol". Als je het ziet ben je er ook al voorbij. Maar steeds dacht ik, ondanks dat ik wel wist wat het ongeveer moest betekenen, daar wil ik nog eens gaan kijken en precies weten hoe en wat. Nou op een keer ben ik wat vroeger van huis gegaan en eerst wezen kijken bij het onderduikershol.  Behoorlijk onder de indruk kwam ik weer thuis. Later hoorde ik dat een van de onderduikers van zijn tijd in dit hol, een dagboek had bijgehouden, wat later na de oorlog als feuilleton in een plaatselijke krant en nog weer later als boek was uit gegeven door Plaatselijk Belang Valthe. Dat boek, geschreven door Ab van Dien, kreeg ik in bezit en ging het lezen en lezen en lezen. Het bracht mij de inspiratie tot het schrijven van deze musical. Dit verhaal is zoveel meer groter dan alleen maar een klein boekje voor onze regio.Je moet je bedenken om met een groep niet zelf uitgekozen mensen te moeten leven in een hol in het bos en dat 3 jaar lang. Af te wachten en afhankelijk te zijn van wat je gebracht wordt en dat met alle geestelijke verwondingen die dit met zich meebrengt. Zomer, winter, herfst, lente. Alle jaargetijden en weersomstandigheden. Dan zat je in een bovenhuis in Amsterdam toch wel wat comfortabeler. Maar voor alle onderduikers, waar dan ook, de grote angst om ontdekt te worden.

Enfin, ik scheurde een bovenbeenspier en moest 2 weken op bed rusten. Verveelde me dood en dacht wat moet ik toch doen om mijn tijd door te brengen. Oké misschien is het nu mijn tijd om te gaan schrijven. Zogezegd, zo gedaan. Laptop op schoot, een engeltje ging op mijn schouder zitten en fluisterde me alles in en ik maar schrijven, schrijven en schrijven.

Ze vertelde me het hele verhaal en samen fantaseerden wij er zo’n 30 procent bij, om dit verhaal musical waardig te maken. Ze zong me de liedjes in mijn oor en samen keken we waar de liedjes moesten komen.

Een boek rechtstreeks omzetten en letterlijk te vertalen naar een musical productie gaat niet. Tenminste niet op mijn manier. Lezen, samen lezen en nalaten lezen door mensen die ik vertrouwde op een eerlijk oordeel.

Het oordeel was………….We gaan er voor!

Zo geneest een spier, op een leuke manier.

Ik wens een ieder die komt kijken en meewerken, op wat voor manier dan ook, ontzettend veel plezier en indrukken bij…………

De Musical "DE OPGEJAAGDEN".

Josh Hassing